هر کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم احتمالاً دارای یک الگوی رفتاری منحصر به فرد و با سطح شدت مختلف از عملکرد پایین تا عملکرد بالا است. با ماهمراه باشید تا در این مقاله به بررسی نشانه های اوتیسم در کودکان بپردازیم.
برخی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در یادگیری مشکل دارند و برخی نشانه هایی از هوش کمتر از حد معمول دارند. سایر کودکان مبتلا به این اختلال از هوش طبیعی تا بالایی برخوردار هستند، آنها به سرعت یاد می گیرند، اما در برقراری ارتباط و به کار بردن آنچه می دانند در زندگی روزمره و سازگاری با موقعیت های اجتماعی مشکل دارند.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می شود. افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری دارند. افراد مبتلا به ASD نیز ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه داشته باشند. توجه به این نکته مهم است که برخی از افراد بدون ASD نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند. اما برای افراد مبتلا به ASD، این ویژگی ها می تواند زندگی را بسیار چالش برانگیز کند. علائم اوتیسم معمولا در سن ۲ سالگی دیده می شود.
به دلیل ترکیب منحصر به فرد علائم در هر کودک، گاهی اوقات تشخیص شدت ممکن است دشوار باشد. به طور کلی سطح اختلالات، بر نحوه تأثیر آنها بر توانایی عملکرد آن ها متفاوت است.
مهارت های ارتباطی در افراد اوتیسمی
مهارت های ارتباط اجتماعی و تعامل می تواند برای افراد مبتلا به ASD چالش برانگیز باشد. نمونه هایی از ارتباطات اجتماعی و ویژگی های تعامل اجتماعی مربوط به ASD می تواند شامل موارد زیر باشد:
- از تماس چشمی خودداری می کند یا آن را حفظ نمی کند
- تا ۹ ماهگی به شنیدن نام خود پاسخ نمی دهد
- حالات چهره مانند شادی، غمگینی، عصبانیت و تعجب را در ۹ ماهگی نشان نمی دهد
- تا ۱۲ ماهگی بازی های تعاملی ساده را انجام نمی دهد
- تا ۱۲ ماهگی از حرکات کمی استفاده می کند یا اصلاً از آن استفاده نمی کند (مثلاً برای خداحافظی دست تکان نمی دهد)
- در سن ۱۵ ماهگی با دیگران علایق مشترک ندارد (مثلاً شیئی را به شما نشان می دهد که آنها دوست دارند)
- در سن ۱۸ ماهگی، اشاره نمی کند تا چیز جالبی را به شما نشان دهد
- در سن ۲۴ ماهگی، متوجه نمی شود که دیگران آسیب ببینند یا ناراحت شوند
- تا ۳۶ ماهگی، به کودکان دیگر توجه نمی کند و با آنها در بازی همراه نمی شود
- در ۴۸ ماهگی در طول بازی تظاهر به چیز دیگری مانند معلم یا ابرقهرمان نمی کند
- در سن ۶۰ ماهگی برای شما آواز نمی خواند، نمی رقصد و چیزی اجرا نمی کند
رفتارها یا علایق محدود یا تکراری
افراد مبتلا به ASD رفتارها یا علایقی دارند که ممکن است غیرعادی به نظر برسند. این رفتارها یا علایق کودکان ASD را از شرایطی که فقط با مشکلات ارتباط اجتماعی و تعامل تعریف می‌شوند، جدا می‌کند.
نمونه هایی از رفتارها و علایق محدود یا تکراری مرتبط با ASD می تواند شامل موارد زیر شود:
- اسباب بازی ها یا اشیاء دیگر را ردیف می کند و با تغییر نظم ناراحت می شود
- کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند
- هر بار با اسباب بازی ها به یک شکل بازی می کند
- روی قسمت هایی از اشیاء (مثلاً چرخ ها) متمرکز است.
- از تغییرات جزئی ناراحت می شود
- علایق وسواسی دارد
- دست ها را تکان می دهد، بدن را تکان می دهد یا به صورت دایره ای به دور خود می چرخد
واکنش‌های غیرعادی نسبت به صدا، بو، مزه، ظاهر یا احساس خود نسبت به اشیا دارد
خصوصیات افراد دارای اوتیسم
اکثر افراد مبتلا به ASD ویژگی های مرتبط دیگری نیز دارند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- مهارت های زبانی با تاخیر
- مهارت های حرکتی با تاخیر
- تاخیر در مهارت های شناختی یا یادگیری
- رفتار بیش فعال، تکانشی و یا بی توجهی
- صرع یا اختلال تشنج
- عادات غیرمعمول غذایی
- عادات غیر معمول خوابیدن
- مشکلات گوارشی (به عنوان مثال، یبوست)
- خلق و خوی غیرمعمول یا واکنش های احساسی
- اضطراب، استرس یا نگرانی بیش از حد
- فقدان ترس یا هراس بیشتر از حد انتظار
توجه به این نکته مهم است که کودکان مبتلا به ASD ممکن است همه یا هیچ یک از رفتارهای ذکر شده در اینجا را نداشته باشند!
علل اوتیسم
اختلال طیف اوتیسم هیچ علت شناخته شده ای ندارد. با توجه به پیچیدگی این اختلال و این واقعیت که علائم و شدت آن متفاوت است، احتمالاً دلایل زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است نقش داشته باشند.
هیچ ارتباطی بین واکسن و اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد!
یکی از بزرگ ترین بحث‌ها در اختلال طیف اوتیسم این است که آیا ارتباطی بین این اختلال و واکسن‌های دوران کودکی وجود دارد یا خیر. با وجود تحقیقات گسترده، هیچ مطالعه قابل اعتمادی ارتباط بین اختلال طیف اوتیسم و تزریق واکسن ها را نشان نداده است. در واقع، مطالعه اصلی که سال ها پیش بحث را برانگیخت، به دلیل طراحی ضعیف و روش های مشکوک برخس پژوهش ها رد شده است.
اجتناب از واکسیناسیون دوران کودکی می تواند کودک شما و دیگران را در خطر ابتلا و گسترش بیماری های جدی از جمله سیاه سرفه، سرخک یا اوریون قرار دهد.
عوامل خطر
تعداد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در حال افزایش است. مشخص نیست که آیا این به دلیل تشخیص و گزارش بهتر است یا افزایش واقعی تعداد موارد یا هر دو.
اختلال طیف اوتیسم بر کودکان از هر نژاد و ملیت تأثیر می گذارد، اما برخی عوامل خطر ابتلا به کودک را افزایش می دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
جنسیت فرزند شما: پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران در معرض ابتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند.
سابقه خانوادگی: خانواده هایی که یک فرزند مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارند، در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با این اختلال هستند. همچنین غیرمعمول نیست که والدین یا بستگان یک کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مشکلات جزئی در مهارت‌های اجتماعی یا ارتباطی خود داشته باشند یا رفتارهای خاصی از این اختلال را انجام دهند.
سایر اختلالات: خطر ابتلا به اختلال طیف اوتیسم یا علائم مشابه اوتیسم در کودکانی که شرایط پزشکی خاصی دارند، بالاتر از حد طبیعی است. به عنوان مثال می توان به سندرم X شکننده، یک اختلال ارثی که باعث مشکلات فکری می شود، اشاره کرد. توبروس اسکلروزیس، وضعیتی که در آن تومورهای خوش خیم در مغز ایجاد می شوند. و سندرم رت، یک بیماری ژنتیکی که تقریباً به طور انحصاری در دختران رخ می دهد، که باعث کند شدن رشد سر، ناتوانی ذهنی و از دست دادن استفاده هدفمند از دست می شود.
نوزادان بسیار نارس: نوزادانی که قبل از هفته ۲۶ بارداری به دنیا می آیند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اختلال طیف اوتیسم باشند.
سن والدین: ممکن است بین فرزندان متولد شده از والدین با سن بیشتر و اختلال طیف اوتیسم ارتباطی وجود داشته باشد، اما تحقیقات بیشتری برای ایجاد این ارتباط ضروری است.
عوارض بیماری اوتیسم
مشکلات در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و رفتار می تواند منجر به موارد زیر شود:
- مشکلات در مدرسه و یادگیری موفق
- مشکلات اشتغال
- ناتوانی در زندگی مستقل
- ایزوله سازی اجتماعی
- استرس درون خانواده
- قربانی شدن و مورد آزار و اذیت قرار گرفتن
جلوگیری از ابتلا به اوتیسم
هیچ راهی برای پیشگیری از اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، اما گزینه های درمانی وجود دارد. تشخیص زودهنگام و درمان بسیار مفید است و می تواند رفتار، مهارت ها و رشد زبان را بهبود بخشد. با این حال، شروع درمان در هر سنی مفید است.