در هر رابطه عاطفی که ما تجربه می کنیم، مسلما به تلاش و محبت دو طرفه نیاز است؛ وقتی یکی از طرفین تلاش بیش از حدی در رابطه می کند و این تلاش ها دو طرفه نیست، اتفاقی که میوفتد این است که تعادل رابطه بهم می خورد. زمانی که تعادل رابطه بهم میخورد؛ دید و واقع بینی ما نسبت به آن رابطه از دست می رود. در ادامه مقاله همراه ما باشید تا بک رابطه عاطفی سالم را با یکدیگر بررسی کنیم.
تلاش در رابطه عاطفی
هر رابطه ای به تلاش احتیاج دارد و اینکه ما می توانیم این محبت را به شریک عاطفی خود منتقل کنیم، بسیار خوب است. اما زمانی که این تلاش ها طرفه نیست، باعث می شود که دو پاسخ از طرف مقابل خود دریافت کنیم.
- آن شخص احساس می کند که محبت کردن وظیفه ماست بدون اینکه نیازی به پاسخ دادن به آن محبت در خود ببیند.
- ممکن است شخص احساس کند محبت در این رابطه وجود دارد و از طرف مقابل تامین می شود، بنابراین او احتیاجی ندارد تا محبتی خرج کند و تلاش کند. او به شخصی منفعل تبدیل می شود که هیچ تلاشی نمی کند. بنابراین ما به عنوان شخصی که می خواهد تعادل را برقرار کند، دوباره از خود گذشتگی می کنیم و محبت کردن بیشتر را ادامه می دهیم؛ این تلاش ها و محبت ها ممکن است باعث خفگی رابطه شود.
همه ما آدم ها لیاقت این را داریم تا در هر رابطه ای که هستیم به محبت ما پاسخ داده شود و شخص مقابل ارزش محبت و تلاشی که می کنیم را بداند؛ اما در مواقعی این خود ما هستیم که این نقش را به شریک عاطفی خود اطلاق می کنیم و به او این پیغام را می دهیم که اگر او برای این رابطه تلاشی نمی کند، ما هستیم و به تنهایی و یک طرفه تمام این محبت را در رابطه تامین میکنیم.
شاید این را ندانیم و ناخواسته این کار را انجام دهیم. این باعث می شود تا مدام از درون این نارضایتی را داشته باشیم که چرا شخص مقابل به محبت ما در رابطه عاطفی پاسخ نمی دهد و این همه تلاش من را نمی بیند.
حتما بخوانید: زوج درمانی چیست؟
چگونه در رابطه عاطفی با پارتنر خود رفتار کنیم؟
شاید بهتر باشد که برخی مواقع در جایی از این رابطه عاطفی متوقف شویم، دست از تلاش کردن نامساوی برداریم و به این فکر کنیم که سهم ما در ایجاد این نقش در پارتنر خود چیست؟ آیا ما با محبت کردن زیاد خود باعث شده ایم تا او نقشی منفعل پیدا کند؟ آیا به او این باور را داده ایم که هر کاری که انجام دهد و حتی اگر ما را نادیده بگیرد، ما هستیم و نقش او را پوشش می دهیم.
در اینجا می توانید مقداری به آن شخص حق بدهید، زمانی که او شاهد این است که شما برای خودتان و درونتان اهمیتی قائل نیستید و توجهی نمیکنیم؛ او چرا باید این کار را انجام دهد؟ چرا باید از خود بپرسد نقش من در این رابطه و وظیفه من چیست؟
بهتر است که مقداری صبر کنید و محبت و تلاش خود را متوقف کنید، در این مرحله می توانید متوجه شوید که او چقدر برای رابطه عاطفی تلاش میکند؟ و اگر به نتیجه ای رسیدید، می توانید درباره این رابطه تصمیم بگیرید.
حتما بخوانید: بهترین کلینیک روانشناسی در تهران چه ویژگی هایی دارد؟
از خود گذشتگی در رابطه
احتمالا شما نیز داستان کوسه و اختاپوس را شنیده اید. زمانی که این دو در اقیانوس با یکدیگر روبه رو می شوند و کوسه به اختاپوس پیشنهاد دوستی می دهد. اختاپوس این را قبول می کند اما کوسه برای او شرطی را تعیین می کند؛ که اختاپوس یکی از پاهای خود را برا رفع گرسنگی کوسه در اختیار او قرار دهد.
اختاپوس این شرط را قبول می کند، زیرا پاهای زیاد دارد و بخشیدن یکی از آن ها به کوسه برای او مشکلی را به وجود نمی آورد. رابطه اختاپوس و کوسه به شکل خوبی پیش میرود و با یکدیگر خاطرات زیادی می سازند و هر زمان که کوسه گرسنه می شود، از پاهای اختاپوس تغذیه می کند. اما زمانی اختاپوس به خود نگاه می کند و متوجه می شود که دیگر پایی برای او باقی نمانده است، او برای رفع گرسنگی کوسه به طور کامل خود را در اختیار دوستش قرار می دهد.
با بررسی این داستان از دید روانشناسی به نتایج مختلفی می رسیم. اینکه این داستان شبیه به برخی از رابطه ها عاطفی است که یا خود ما در آن بوده ایم، از اطرافیان در رابطه با آن چیزهایی شنیده ایم یا آن ها را دیده ایم. احساس می کنیم که یک شخص خیلی بیش از حد در یک رابطه عاطفی از خود مایه میگذارد؛ به عبارتی هزینه هایی را می پردازد که غیر معمول است و تاوان زیادی می دهد. انگار که هر بار بخش زیادی از خود را نادیده میگیرد و در رابطه خرج میکند با این بها که مورد پسند شریک خود قرار بگیرد؛ این درحالی است که خودش نمی داند چه می خواهد و نسبت به خود آن احترام، ارزش و شفقتی که باید به خود داشته باشد را ندارد.
ترک رابطه عاطفی
یکی از بزرگ ترین مشکلات برای برخی از ما در روابط عاطفی، ترک کردن فردی است که علارغم نداشتن رضایت و خوشبختی در رابطه احساس تعهد زیادی نسبت به او در ما وجود دارد. آرزو می کنیم که کاشش از این رابطه خلاصی میافتیم اما توانایی قطع کردن رابطه را نداریم. شریک زندگی ما نیز به نظر از بودن ما در زندگیش خوشحال است. به قدر در برابر ما بی دفاع است که نمی توانیم خبر جدایی را به او بدهیم.
احساس گناه، عذاب وجدان و ترس از اینکه با خبر جدایی به پارتنر خود آسیب وارد می کنید و او دیگر نمی تواند خوشبخت باشد یا ممکن است دچار افسردگی شود، برای شما به وجود می آید. در صورتی خیلی از مواقع این ترس به واقعیت تبدیل نمی شود؛ زیرا اتمام رابطه یک پدیده رایج است و در بسیاری مواقع به موضوع بدی تبدیل نمی شود. طبیعی است که برای یک مدتی شریک شما ناراحت شود، اما این زخم نیز مانند سایر زخم ها التیام پیدا خواهد کرد.
بحثی که بیشتر مانع ما می شود این است که؛ ما خود طاقت این را نداریم که شخص دیگری را ناراحت کنیم. فکر رنجاندن شخصی دیگر، حتی با دلایل کاملا منطقی و زمانی که خودمان داریم در رابطه عذاب می کشیم برای ما عذاب آور است.