رفتاری که باعث جلب توجه شود، در همه جا وجود دارد و تقریباً همه ما در یک زمان شاهد آن بوده ایم. ممکن است با دوستی آشنا باشید که به نظر می رسد زمان زیادی را در رسانه های اجتماعی می گذراند و دائماً برای جلب توجه و اعتبارسنجی شخصی، لاف می زند. یا ممکن است کودکی را دیده باشید که در حالی که در صف فروشگاه مواد غذایی ایستاده شروع به پرخاشگری و گریه کردن می کند و روی زمین افتاده و پاهایش را لگد می زند. اینگونه افراد دچار اختلال شخصیت نمایشی هستند.
رفتارهای افرادی که به نظر می رسد به دنبال توجه بی مورد هستند، باعث ناراحتی، عصبانیت و خجالت ما می شود. سؤال این است منظور از اختلال شخصیت نمایشی چیست و چطور می توان آن را سرکوب کرد . با ما همراه باشید تا در این مقاله به بررسی اختلال شخصیت نمایشی بپردازیم.
اختلال شخصیت نمایشی چیست؟
این یک غریزه انسانی است که بخواهیم مورد توجه قرار بگیریم، توسط دیگران جدی و مورد محبت گرفته شوی. بنابراین رفتارهای توجه جویانه به شیوه ای خاص از جایی می آیند که اکثر ما می توانیم آن را درک کنیم. عموما اختلال شخصیت نمایشی ناشی از احساس اعتماد به نفس پایین، حسادت، تنهایی، یا به دلیل یک بیماری روانی است، که در این صورت این رفتار ممکن است افراطی یا هیستریک باشد.
علاوه بر این، رفتار توجه جویانه ای که به طور مکرر اتفاق می افتد می تواند سبب شود افراد از ما دور شوند و در ادامه روابط را تیره و تار کند یا آنها را به کلی خراب کند. گاهی اوقات، رفتار شدید توجه طلبانه به ویژه زمانی که ناشی از یک مشکل سلامت روان یا اختلال شخصیت باشد، می تواند باعث طرد شدن از اجتماع شود.
اختلال شخصیت نمایشی چگونه است؟
راه های زیادی وجود دارد که رفتارهای توجه جویانه می توانند خود را نشان دهند. گاهی اوقات یک رفتار آشکار است، مانند زمانی که شخصی اظهار نظری متضاد می کند. گاهی اوقات رفتارها ظریف تر هستند، مانند شخصی که به نظر می رسد دائماً دنبال تعارف است.
نمونه هایی از نشانه های اختلال شخصیت نمایشی
- ارسال بیش از حد عکس و ویدیو از خود در رسانه های اجتماعی به منظور کسب بیشترین لایک و تعریف و تمجید شدن
- اظهار نظر بیش از حد برای ایجاد احساس ناراحتی در افراد یا عبور از مرزهای اجتماعی
- لاف زدن دائم در مورد ثروت مادی، ظاهر فیزیکی و موفقیت های شخصی
- طوری رفتار می کنند که انگار هر چیزی که برایشان اتفاق می افتد یک فاجعه است، حتی اگر اینطور نباشد
- درگیر شدن در رفتارهای تحریک آمیز، ناپسند یا نمایشی
- همیشه می خواهند در مرکز توجه باشند
- اظهار نظرهای مکرر و تحقیرآمیز در تلاش برای تایید اعتبار
- داشتن شخصیتی دراماتیک
- همیشه میل به توجه دارد و باید در مرکز توجه باشد
- تصمیمات تکانشی می گیرد
- روی ظاهر فیزیکی متمرکز است
- فاقد همدلی است و معمولاً به دیگران اهمیت نمی دهد
- بداخلاق و احساساتی است
- وقتی توجه از آنها دور می شود، ناراحت می شود
- دارای دامنه توجه کوتاه است و به راحتی خسته می شود
- نیاز به تحریک و تایید دائمی دارد
- ممکن است قادر به حفظ روابط معنادار نباشد
علت اصلی اختلال شخصیت نمایشی چیست؟
چند دلیل وجود دارد که چرا فردی ممکن است رفتارهای توجه طلبانه داشته باشد. متداول ترین دلیلی که ممکن است شخصی این رفتارها را از خود نشان دهد این است که آن ها از عزت نفس پایینی برخوردار هستند.
عزت نفس پایین اغلب می تواند شبیه به فردی باشد که از خود ناراحت است و با افسردگی دست و پنجه نرم می کند. اما گاهی اوقات عزت نفس پایین یا داشتن دیدگاه منفی نسبت به خود می تواند منجر به رفتارهای پرخاشگرانه، ضد اجتماعی، توجه طلبانه و حتی بزهکارانه شود.
سایر حالات عاطفی که ممکن است منجر به اختلال شخصیت نمایشی شود شامل تنهایی و حسادت است. به عنوان مثال افرادی که احساس تنهایی و همچنین اضطراب اجتماعی فزاینده ای را تجربه می کنند، ممکن است برای اعتبارسنجی به رسانه های اجتماعی روی بیاورند و سپس در تعاملات آنلاین خود با دیگران رفتار جلب توجهانه از خود نشان دهند.
آیا شرایط روانی با این رفتار مرتبط است؟
فردی که رفتارهای مداوم، افراطی یا آزاردهنده ای برای جلب توجه دارد، ممکن است دچار یک اختلال سلامت روان باشد یا ممکن است فردی باشد که دارای اختلال شخصیت است. برخی از احتمالات عبارتند از:
آیا اختلال شخصیت نمایشی طبیعی است؟
همه ما تا حدودی به دنبال توجه و اعتبارسنجی هستیم، بنابراین مهم است که درک کنیم که برخی از رفتارهای توجه جویانه را می توان به عنوان یک نیاز قابل درک برای اعتبارسنجی در نظر گرفت.
به عنوان مثال، بیشتر رفتارهای جلب توجه، در کودکان، به ویژه کودکان خردسال، نباید ناسالم یا بیماری روانی محسوب شوند. برخی از این رفتارها از نظر رشدی طبیعی هستند، زیرا کودکان اغلب در حال آزمایش مرزها هستند تا بفهمند رفتار مناسب چگونه است.
البته لازم به ذکر است که برخی از رفتارهای توجه جویانه در کودکان ممکن است با اختلال کنترل تکانه یا کنترل رفتار، مانند اختلال نافرمانی مقابله ای یا اختلال سلوک مرتبط باشد.
درمان اختلال شخصیت نمایشی
اگر فرد همراه با این اختلال افسردگی را تجربه می کند یا ممکن است با اختلالاتی مانند دوقطبی دست و پنجه نرم کند، داشتن یک دوست برای گفتگو ممکن است کافی نباشد. در این مورد مراجعه به یک روانشناس و در برخی موارد روانپزشک می تواند کمک کننده باشد.
متأسفانه درمان اختلالات شخصیت پیچیده‌تر است، زیرا این اختلالات مادام العمر در نظر گرفته می‌شوند و بسیاری از افرادی که اختلالات شخصیتی دارند در برابر درمان مقاوم هستند. با این حال، درمان در قالب روان درمانی، دارو درمانی و تغییر سبک زندگی می تواند در مدیریت اختلال شخصیت بسیار موثر باشد.
اگر شما فردی هستید که رفتار توجه طلبانه از خود نشان می‌دهد و به این فکر می‌کنید که چه کاری انجام دهید، اولین قدم این است که متوجه اختلال شخصیت نمایشی خود شوید و آن را بپذیرید. بسیاری از افراد مبتلا به این رفتار تمایلی به اعتراف به رفتار نامناسب خود ندارند و ممکن است به دنبال کمک نباشند.
اگر برای این رفتار به دنبال کمک هستید، مشاوره با روانشناس بهترین راه برای درمان است. نکته مهم این است که اگر دچار یک دوره عزت نفس بسیار پایین هستید یا اگر در حال تجربه آسیب به خود یا افکار خودکشی هستید، این یک وضعیت اورژانسی است و باید فورا به بهترین کلینیک روانشناسی مراجعه کنید.
نحوه رفتار با شخصیت نمایشی
اگر فردی در زندگی شما دچار این اختلال است، در صورت امکان، سعی کنید با او صحبت کنید. بهترین راه صحبت با فردی که این رفتارها را از خود نشان می‌دهد، این است که صحبتی دلسوزانه و محبت آمیز داشته باشید. به یاد داشته باشید، اغلب کسی که به نظر می رسد به توجه مداوم نیاز دارد، در واقع ارزش خود را پایین می داند و عزت نفس پایینی دارد.
سعی کنید آنچه را که مشاهده می کنید به طور واقعی به او بگویید و بپرسید چه کاری می توانید برای کمک انجام دهید. از آنها بپرسید که ممکن است با چه مشکلی دست و پنجه نرم کنند و به آنها بگویید که مورد علاقه و حمایت هستند
اغلب، داشتن یک نفر در زندگی که به اینگونه افراد اهمیت می‌دهد، کافی است تا فرد احساس بهتری داشته باشد و شدت برخی از رفتارهای او را کاهش دهد.
کلام آخر
بسیاری از ما به رفتار جلب توجه با دیدی منفی نگاه می کنیم، اما دلیل آن این است که ما بر روی رفتار تمرکز کرده ایم تا آنچه که انگیزه دهنده رفتار است. هنگامی که به این اختلال از دریچه مناسب نگاه می کنیم، ممکن است متوجه شویم که این رفتار اغلب برای کمک یا تجلی یافتن یک مشکل سلامت روان است.
در هر صورت، سعی کنید هنگام تعامل با فردی که این رفتار را از خود نشان می دهد لحن دلسوزانه و مفیدتری داشته باشید. همانطور که گفته می شود، اگر فردی تمایلی به تغییر رفتار خود ندارد، برای آن کمک بخواهید، یا اگر این رفتار به نوعی به شما آسیب می رساند، این چیزی نیست که شما نیاز به تحمل آن داشته باشید. سلامت روان شما هم مهم است!
اگر شما یا فردی در زندگی‌تان نشانه‌هایی از خودآزاری یا افکار خودکشی را نشان می‌دهد حتی اگر به نظر می‌رسد که این حرف ها برای جلب توجه بیشتر است، همیشه باید این موضوع را جدی بگیرید. و به دنبال راهی برای کمک به آن باشید.